Charley Peereboom (31) studeerde Fashion & Branding aan het Amsterdam Fashion Institute (AMFI). Haar eerste baan was in de e-commerce, maar na een paar jaar kwam ze erachter dat ze het creatieve marketing aspect wel echt miste. Om die reden maakte ze zes jaar geleden de overstap naar We Are Blossom/Greenhouse. Ze startte daar als projectmanager maar kreeg constant de mogelijkheid om door te groeien. Daardoor vervulde ze wel vier verschillende rollen in die zes jaar. Momenteel stuurt ze de creatieve afdeling van ruim 100 talentvolle creatieven aan. Charley woont in Eindhoven en naast haar marketing job draagt ze ook de Eindhovense cultuur een warm hart toe. Dat zoet ze onder andere door in de commissie van Stichting Cultuur Eindhoven haar steentje bij te dragen aan een divers en aantrekkelijk cultuuraanbod. Tot slot is ze moeder van een bijna 2-jarige dochter en maakt ze haar weekenden vol met fietstochtjes, kinderboerderijen en pannekoeken. “Balans is de key” knipoogt Charley.
In iedere nieuwe rol heb ik vooroordelen van anderen gevoeld. Omdat ik best een sterke bewijsdrang heb, ben ik daardoor vaak alleen maar harder gaan werken. Hoe meer ik dan in een rol kwam, hoe beter ik me ervoor kon afsluiten. Pas toen ik moeder werd raakte het me weer meer. Ik ben tegenwoordig sneller geraakt en mijn gevoelens zitten meer aan de buitenkant. Ik ben daardoor een toegankelijker, opener mens geworden en durf mezelf vaker kwetsbaar op te stellen. Ik ben nu een betere manager dan in de periode voordat ik moeder werd. Maar toch merk ik dat bepaalde mensen hier bias over hebben.
Mijn eigen bias is iets waar ik me tegenwoordig dag dagelijks van bewust ben. Je vergelijkt nu eenmaal altijd alles met wat je gewend bent en wat je bekend is, je vaste omgeving, je opvoeding en ga zo maar door. Ik denk ook zeker dat het menselijk is om vooroordelen te hebben. Maar het mag geen excuus zijn. Ik denk dat ik ook nu pas op een moment in mijn carrière kom dat ik me dit besef, en dat ik mezelf steeds vaker corrigeer op bepaalde aannames. Daarbij begin ik te leren dat we het mét elkaar moeten doen. Ik heb zelf echt niet altijd gelijk en heb anderen nodig om tot het juiste te komen. En besef me daarbij dat het comfortabel is om mezelf te omringen met soortgelijke personen, maar weet ook dat ik het meeste bereik met een meer divers team.
Ik denk dat ik nooit te maken heb gehad met “bewuste” scheve machtsverhoudingen. Wel regelmatig met onbewuste. Dat uitte zich dan in opmerkingen (of zogenaamde grapjes), houdingen of non-verbale communicatie. In het verleden heeft het me onzeker gemaakt, of soms zelfs boos of gefrustreerd. Op dit moment geeft het me vaak alleen maar meer kracht en het verlangen om een goed voorbeeld te zijn voor andere vrouwelijke collega’s. Ik wil graag een toonbeeld zijn van dat vrouwelijk leiderschap (zelfs ook in combinatie met het moederschap) goed is voor een bureau.
Wel denk ik dat we helaas nog veel te maken hebben met scheve salarissen. Mannen zetten vaak hoger in dan vrouwen of vragen vaker ergens om. Vrouwen zijn daarin meer bescheiden en meer afwachtend. En om als bedrijf dan alsnog proactief te belonen of iemand voor een hoger salaris aan te nemen dan gevraagd, dat is iets wat ik helaas nog te weinig zie gebeuren.
In het verleden heeft het me onzeker gemaakt, of soms zelfs boos of gefrustreerd. Op dit moment geeft het me vaak alleen maar meer kracht en het verlangen om een goed voorbeeld te zijn voor andere vrouwelijke collega’s.
Ik geloof heel erg in de kracht van mensen zelf. Als je iets wil bereiken dan moet je daarvoor vechten en er vol voor gaan. Ik geloof bijvoorbeeld niet dat ik in mijn carrière geluk heb gehad omdat ik zoveel stappen heb gezet. Wat ik wel denk is dat ik ver gekomen ben doordat ik altijd heel open ben geweest in mijn ambities en veel lef heb getoond. Ik merk echter dat veel vrouwen pas iets durven te doen, of zich uit te spreken of te solliciteren als ze er 100% van overtuigd zijn dat ze dit kunnen, waar dat bij mannen echt anders ligt. Extra aandacht om vrouwen sneller te laten doorstromen naar hogere functies is dus al een mooie stap. Om verder bewustwording te realiseren kun je heel simpel cijfers opvragen binnen je organisatie: is er ongelijkheid op het vlak van beloning tussen mannen en vrouwen? Zijn promoties evenredig verdeeld? Ik denk dat er in elke organisatie wel punten zijn die verbeterd kunnen worden. Maar een bedrijf moet het wel durven te erkennen. En fouten moeten niet gemaskeerd worden, maar gebruikt worden om die nodige verandering in gang te zetten. Initiatieven als ‘topvrouw van het jaar”, International Women’s Day of het vrouwenquotum zijn goed, voor nu. Het begint allemaal bij awareness, maar we moeten nu toch wel echt over op actie.
En tot slot; met alleen een vrouw in het MT los je niet opeens dit probleem op. Iets wat ik nu steeds vaker bij bedrijven om me heen zie gebeuren. Daar is echt meer voor nodig. Diversiteit zit ook in leeftijd en sociale achtergrond. Ik zou het persoonlijk heel mooi vinden als er meer ruimte komt voor jong (vrouwelijk) talent in de board rooms en raden van commissarissen.
Het aller, allerbelangrijkste is om je goed te blijven uit spreken. In ambities, in wat je wil, in wat je bezighoudt en in wat je tegenstaat. Ik denk dat ik soms te lang rond ben blijven lopen met frustraties over ongelijkheden in plaats van ze uit te spreken. Terwijl je als je dat doet, zelf onderdeel wordt van de oplossing en dat is zó nodig!
En, wat heel belangrijk is om te beseffen als vrouw zijnde, is dat we echt iets toevoegen en onmisbaar zijn, maar alleen als we denken en handelen vanuit vrouwelijke kracht en intuïtie. Ik heb zelf in het verleden (en nog steeds wel eens in een enkele situatie) de fout gemaakt dat ik mij harder en misschien wel mannelijker op heb gesteld om me te laten gelden, in plaats van te handelen vanuit hoe ik ben als persoon. En dat is gewoon zonde.
