Sharon de Graaf is Senior Art Director bij DentsuAchtung! Ze volgde de opleiding Advertising aan de Willem de Kooning Academie en heeft een semester in New York gestudeerd aan de School of Visual Arts. Sharon is een vrouwelijke reclamecreatief in een wereld die nog vooral wordt gedomineerd door mannen. Ondanks dat ze de diversiteit in het vak de afgelopen tijd heeft zien toenemen, gaat het nog steeds te langzaam. En dat moet anders. Daarom wil Sharon het tijdens International Women’s Day en #breakthebias graag hebben over de man-vrouwbalans. Want die balans levert een breed perspectief en uiteindelijk het beste werk op. “Daarom moeten we blijven strijden voor een zo divers mogelijke werkvloer.”
Geef iedereen een stem. Ik zit vaak met veel mannen aan tafel. Ik merk dat het mij soms erg veel moeite kost om gehoord te worden. Gewoonweg omdat mijn stem niet luid genoeg is. Dit kost me steevast meerdere pogingen om ergens tussendoor te komen. Daarom zou ik iedereen willen meegeven hier op te letten, kijk eens een keer de ruimte rond. Geef iemand specifiek het woord, zorg dat iedereen in je bedrijf zich gehoord voelt. Want ieders mening is waardevol. Daar zouden we ons beter bewust van moeten zijn.
Ik ben een witte vrouw opgegroeid in een welvarend land wat maakt dat ik alsnog mij in een bevoorrechte positie bevind ten opzichte van de zwarte vrouw. Laten we ervoor zorgen dat we het nu in één keer goed doen en we ervoor waken dat de witte vrouw straks niet de nieuwe witte man wordt.
In mijn dagelijkse werk merk ik dat ik soms andere vrouwen harder bekritiseer dan zou moeten. Zou dit komen doordat ik hoop dat als een vrouw het tot een toppositie schopt, ze meteen een voorbeeld moet zijn voor alle vrouwen? En is dit wel eerlijk? Ik weet eigenlijk wel zeker van niet. Kortom, vrouwen moeten ook vredelievender zijn naar de vrouwen om hen heen. Daar probeer ik op te letten.
Vrouwen moeten ook vredelievender zijn naar de vrouwen om hen heen. Daar probeer ik op te letten.
Een van mijn eerste bazen noemde mij ooit tijdens een functioneringsgesprek een ijskonijn. Terugkijkend was dat totaal onterecht, maar ik denk dat hij niet goed wist hoe hij met zijn enige vrouwelijke creatief om moest gaan. Ik moest dus eigenlijk wat liever zijn, wat vrouwelijker, minder one of the guys. Toentertijd heb ik daar niks van gezegd, maar ben ik gaan uithuilen bij collega’s. Zo’n ijskonijn bleek ik toch niet zo te zijn. Nu zoveel jaar later ken ik mijzelf veel beter en laat ik me zulk soort dingen niet meer wijs maken.
Het aantal vrouwen in topfuncties in Nederland is nog altijd te laag. Maar vrouwen die (willen) leiden hebben vaak last van een het stereotype beeld van hoe ze zich zouden moeten gedragen. Er zijn twee opties; of ze gaan leiden als man of ze zijn geen leiderschapsmateriaal. Wat ik daarmee wil zeggen is dat het moeilijk is om een nieuw soort leiderschap te omarmen als we het met z’n allen in steeds hetzelfde hokje proberen te plaatsen. Het gaat om bewustwording zodat we hetzelfde gedrag bij vrouwen niet anders beoordelen dan bij mannen. Zodat de associatie ‘denk leider, denk man’ verdwijnt.
Respecteer je eigen normen en waarden. Gaat iemand die grens over, dan mag je daar ALTIJD wat van zeggen. En hoort iemand je niet; zeg het dan gewoon nog een keer. Of nog 10 keer, totdat iedereen je hoort.
